دستورات شرطی در سی پلاس پلاس به زبان ساده

در این مقاله قصد داریم دستورات شرطی در زبان سی پلاس پلاس را به شما به سادگی توضیح دهیم.برای این که بخواهید در دنیای برنامه نویسی وارد شوید و بتوانید منطق کدهای مدنظرتان را به راحتی پیاده سازی کنید، نیاز است که با برخی دستورات زبان ها آشنا شوید.

البته لازم به ذکر است که اساس و پایه دستورات شرطی در همه زبان ها یکسان است اما ممکن است سینتکس آن ها متفاوت باشد. یعنی مفهوم این دستورات و کاری که برای ما به انجام می رسانند تقریبا مشابه یکدیگر است. اما نوع و مدل نوشتاری آن ها ممکن است در زبان های مختلف برنامه نویسی تفاوت داشته باشد.

اگر در برنامه نویسی تازه کار هستید و یا هنوز مسیر پیش روی خود و زبان برنامه نویسی مد نظر خودتان را انتخاب نکرده اید، پیشنهاد می کنیم که مقاله در رابطه با “آشنایی با زبان های برنامه نویسی” سایت ابرمتن را مطالعه کنید.

زبان سی پلاس پلاس

این زبان برنامه نویسی بسیار قدرتمند است و هنوز به عنوان یک زبان اساسی و Base در دانشگاه ها تدریس می شود. همان طور که می دانید این زبان برای نوشتن برنامه تحت محیط کنسول و یا ساختن بازی و … به کار می رود.

شرط به چه معناست؟

قطعا اولین سوالی که برای شما پیش می آید این است که شرط یا دستورات شرطی به چه معناست و اصلا چه کاربردی دارد؟

با یک مثال ساده و عینی شروع می کنیم. فرض کنید که یک کاربر قرار است به جایی برود و ممکن است که در آن ساعت ترافیک باشد. کاربر از شما می خواهد که برنامه ای برایش پیاده سازی کنید که اگر در جاده ترافیک بود، به او بگویید که با وسایل نقلیه همگانی مانند اتوبوس برود، در غیر این صورت با ماشین شخصی خود به محل مورد نظرش برود. (این مثال شاید خیلی عجیب و خنده دار باشد اما صرفا برای این است که بتوانید مفهوم شرط را درک کنید.)

همان طور که دیدید در این مثال از واژه های “اگر” و “در غیر این صورت” استفاده شده است. در دنیای برنامه نویسی نیز دقیقا معادل انگلیسی همین کلمات استفاده می شود. یعنی if و else. این دستور از جمله دستورات شرطی در سی پلاس پلاس است و می توانیم بگوییم پرکاربردترین نوع از دستورات شرطی در برنامه نویسی است.

کد مثال بالا به زبان سی پلاس پلاس با دستور شرطی if – else :

اگر بخواهیم کد مورد نظر کاربر را به زبان سی پلاس پلاس پیاده سازی کنیم از دستورات شرطی زیر استفاده می کنیم:

if (traffic == true)

{

cout<<“It’s traffic! please go by bus”;

}

else {

cout<<“you can go by car!”;

}

همان طور که در مثال بالا مشاهده کردید داخل پرانتز عبارت شرطی مد نظر را می نویسیم. در اینجا متغیری از نوع boolean به نام traffic در نظر گرفتیم که اگر مقدارش true بود عبارت It’s traffic! please go by bus چاپ می شود، در غیر این صورت عبارت you can go by car چاپ می شود.

در پرانتز می توان traffic تنها را هم نوشت. در این صورت هم حالت شرطی و true یا false بودن متغیر traffic چک می شود و تفاوتی ندارد.

مثال با دستور شرطی switch case :

حال فرض  کنید که دستورات شرطی ما بسیار زیاد تر باشند. یعنی مانند مثال بالا فقط دو حالت ترافیک یا بدون ترافیک مطرح نباشد، بلکه مجموعه ای از شرط ها را داریم.

به عنوان مثال فرض کنید که شما قرار است یک منو برای نرم افزار خود تهیه کنید که کاربر با فشردن شماره مدنظر به بخش دلخواهی برود. مثلا اگر یک سیستم کتابخانه را پیاده سازی کرده اید، کاربر بتواند با زدن دکمه 1 وارد سیستم ثبت نام و عضویت بشود. با زدن کلید 2 بتواند کتاب مدنظرش را سفارش بدهد. با زدن کلید 3 بتواند مهلت یک کتاب را تمدید کند. و با زدن کلید 4 از برنامه خارج شود.

این کد را با یکی دیگر ار دستورات شرطی به نام switch case پیاده سازی می کنیم:

switch (menu)

 {

  case 1:

   login();

  break;

  case 2:

   order();

  break;

  case 3:

   extension();

  break;

  case 4:

   exit();

  break;

  default:

   cout<<“the input is invalid”;

  break;

}

در مقابل کلمه case حالت های مختلف آن شرط می آید. و در خط بعدی آن متد یا تابع مدنظر شما فراخوانی می شود و یا ممکن است شما بخواهید هر دستور دیگری را در این بخش قرار دهید. در پایان هر بخش نیز قرار دادن break الزامی است.

بخش default نیز زمانی اجرا می شود که هیچ کدام از حالت های بالا برقرار نباشند.

شما تا به حال دو نوع اصلی و پرکاربرد دستورات شرطی در سی پلاس پلاس را آموختید. منتظر آموزش های دیگر ما در زمینه کامپیوتر و برنامه نویسی باشید.